Het schuldenprobleem is vandaag als een balk in het mondiale oog, het is als een grote muur die in weg staat van de toekomst maar volledig tot het verleden behoort. Deze torenhoge schuldenberg is schijnbaar onopolosbaar, dit verandert drastisch wanneer we ook de alternatieven toelaten tot het maatschappelijke besluitvormingsproces. Met de alternatieven verlaten we het alledaagse denken waardoor heel andere inzichten zich openbaren, bizar genoeg zijn de alternatieven veel eenvoudiger waardoor de schijn van ‘naïviteit’ gewekt wordt. Niets blijkt minder waar, het probleem aan de bron aanpakken betekent nu eenmaal dat we voorbij gaan aan allerhande overtolligheden die het beeld slechts vertroebelen. Net omwille van deze aanpak getuigen de alternatieven van een sierlijke eenvoud en beslist niet als ‘naïef’ te labelen, hiermee lopen we het risico ons schromelijk te vergissen.
Integrale verkeersvergelijking
De Fishervergelijking weerspiegelt de reële economie aan de basis, het complex van schulden (S) en vorderingen (V) zit a priori niet in de vergelijking vervat. Het schuldencomplex kan daarom gezien worden als een aparte vergelijking waarbij de schulden logischerwijs altijd gelijk zijn aan de vorderingen. Wanneer we de vergelijkingen samenvoegen komen we tot een integrale verkeersvergelijking die heel onze economie weerspiegelt, het schuldencomplex is dan eenvoudig te zien als een extra module bovenop de basis. Dit kunnen we in een beeld vangen, tegelijkertijd maken we een variant waarin we de geldhoeveelheid (M) afzonderen.
Het mag duidelijk zijn dat er een verband is tussen de vergelijkingen, door deze integrale voorstelling krijgen we hier meer inzicht in. Anders gezegd, om schulden af te lossen hebben we geld nodig, dit dienen we ergens te vinden in de reële economie zoals begrepen kan worden binnen de Fishervergelijking. Normaal gezien leveren we arbeid waartegen inkomsten staan, een deel hiervan dient als schuldaflossing voor de lening of andere openstaande vorderingen. We kunnen ook deze normaliteit verlaten en een andere denkpiste volgen, op dat moment maken we gebruik van het monetaire systeem om geld te genereren. Dit brengt ons tot het idee van een monetaire reset, dit betekent – wanneer dat gepast is – een herschikking of rechtzetting van een bepaalde toestand op een gegeven moment in de tijd.
Financiële Relativiteitstheorie
De Financiële Relativiteitstheorie leent zich perfect voor een dergelijke reset, ze genereert met wiskundige precisie geld uit de reeds bestaande geldhoeveelheid om alle schulden tot nihil te herleiden. De theorie stoelt zich op deflatie waarvan we weten dat het leidt tot spontane geldgroei, een conversiesleutel zorgt ervoor dat dit geld exact overeenkomt met de nog af te lossen schulden. Het nut van de integrale verkeersvergelijking komt hier tot uiting, de theorie in abstractie vanuit een macro-perspectief:
Misvatting
Het zou een misvatting zijn om deze theorie te vergelijken met een traditionele schuldkwijtschelding of schuldherschikking, er is immers niemand die aan koopkracht of kapitaal moet inboeten. De abstractie wordt duidelijker aan de hand van een cijfervoorbeeld, hiervoor verwijzen we u graag naar een andere website. In dit betoog beperken we ons tot de essentie in de zin van bewustwording, als de Financiële Relativiteitstheorie met wiskundige precisie alle schulden herleid tot nihil dan kunnen we ons immers de vraag stellen waarom dit niet gewoon gebeurt in de praktijk. Het antwoord daarop is uitendelijk verbluffend eenvoudig, de ‘klassieke’ wijze waarop gedacht wordt laat niet steeds toe om de alternatieven naar waarde in te schatten waardoor ze dan ook buiten het besluitvormingsproces of het collectieve bewustzijn gelaten worden. Deze hypothese of conclusie stemt alvast tot diepgaander reflectie over hoe we vandaag dan wel omgaan met onze problemen.
Katalysator
Voor wie (nog) niet vertrouwd is met deze materie zal deze bijdrage misschien overkomen als gewauwel of wollige praat, iets dat boven het spreekwoordelijke petje gaat. In een eerste fase is dit zeer begrijpelijk en ook de reden waarom we de focus richten op onze manier van denken, dit is een zuiver cognitieve kwestie. De Financiële Relativiteitstheorie werkt hierin als een neutraliserende katalysator, het is als een sleutel die quasi letterlijk een aantal inzichten openbaart die niet of nauwelijks gezien worden zonder deze toepassing. Maar dat is nog niet alles, in het verlengde wordt het nog eenvoudiger en dat alsof het een wonder betreft. Vanuit het hernieuwde inzicht vloeien nog meer methoden om alle schulden te resetten, deze worden gebundeld voorgesteld in onderstaand beeld.
In het kort
De Financiële Relativiteitstheorie (FR) werkt als een katalysator maar is praktisch minder haalbaar, het zou betekenen dat wereldwijd alle prijzen dienen aangepast worden volgens een gegeven conversiesleutel op een gegeven moment in de tijd. Een kwantitatieve verruiming (QEFD) zegt uiteindelijk hetzelfde zonder dat een aanpassing van de prijzen noodzakelijk is, dit vereist wel de goedkeuring en/of steun van overheden waarover vooralsnog geen zekerheid kan gegeven worden. Het Reverse Debt System (RDS) vereist nog slechts een boekhoudkundige ingreep, principieel – mits gedragen door een kritische massa – kan de bevolking daar vrij voor kiezen. Middels het Free Debt System (FDS) wordt schuldrelatie volledig ontbonden, elke schuldenaar of schuldeiser kan hierdoor immers volledig onafhankelijk benaderd worden. Een combinatie is ook mogelijk, net zoals varianten nog bedacht kunnen worden. (lees meer)
Aksapada 